İlkokula gidiyordum, annem yeni bir beslenme çantası almıştı. Bir gün okula giderken yanımdaki arkadaşım görsün diye beslenme çantamı arkadaşımın tarafına geçirdim. Çocukluk işte... Annem o akşam beni uyardı, sahip olduklarımla kimseye caka satmamalıydım.

Ortaokuldaydım, özel bir okulda. Herkesin mali durumu iyiydi. Bir gün biri sınıfta portakal yedi. Tabii o zamanlar her meyvenin, sebzenin hem kokusu hem de tadı vardı. Sosyal öğretmenimiz sınıfa girince, kokulu yiyecekler yemeyin, alamayan olur, canı çeker, üzülür diye bizi uyardı.

Geçen gün arkadaşlarla iş yerinde konuşuyoruz. Beş yaşında bir kızı olan arkadaşım karşı komşunun kızının her yeni giysi aldığında kapıyı çaldığını ve kızına gösterdiğini söyledi. Peki annesi ne yapıyor diye sordum. Zaten annesi yolluyor demez mi?

Zaman değişiyor, insanlar değişiyor, ama bazı şeyler değişince insanlık azalıyor. Sahip olduklarımızın bize bir etiket olması bizi yüceltmez, asıl sahip olmamız gerekenin görgü ve iyi bir karakter olduğunu çocuklarımıza öğretmeliyiz. Şimdi zaman değişti, sahip olduklarımızla bir yere gelebiliriz diyorsak, dünya değişti, zaman değişti, nerede o insanlar diye şikayet etmemiz ne kadar gereksiz bir çırpınış olur! Dünyanın iyi bir yer olmasını istiyorsak, önce kendi davranışlarımızdan ve çocuklarımıza öğrettiklerimizden başlamalıyız.

Banu Conker
Banu Conker'in tüm Grafik Saati yazıları
Banu Conker'in kişisel gelişim yazıları
Banu Conker Hayata Dair annelik yazıları
Banu Conker'in diğer Hayata Dair yazıları

Diğer annelik yazıları