Fazlası yakar! | Ergenlik döneminde gençlik problemleri

Bir gün eve girdiğimde komşum kapıyı açtı ve bana eski bir pet şişe uzattı. Evinde su kalmamış, benden su istedi. Ben de eve gidince pet şişe çok eski, sağlığına zararlı olur diye onu attım ve bir cam şişede su verdim. Aradan bir hafta geçti, şişemi geri istedim. Vay efendim, madem şişem o kadar değerliymiş, niye onu vermişim diye bağıra çağıra tepki verdi. Yaşadığım şoku anlatmam mümkün değil. Benim beklediğim, aaa sen onu geri istiyor muydun, ben anlamamıştım, buyur gibi bir şey demesiydi. Şişe de bakkaldan alınan bir soda şişesi… Sonra bu konuda çok düşündüm, ne anlamam gerekiyordu, bana neyin aynalığını yapıyordu? Arkadaşlarıma danıştım. Bir arkadaşımın yorumu çok etkileyiciydi. İnsanlara taşıyabileceklerinden fazla iyilik yapmanın bir anlamı yok, bu onları yakıyor. Komşum da yanmıştı sanırım ve ateşini benim üzerime salmıştı.

Şimdi gelelim ergenlere… Kızım beni geçenlerde, dünya ve hayat kötü, siz beni pamuklara sarıp büyüttünüz, benim hiçbir şeyden haberim yok diye suçladı. Ben de ne yaşamak istiyorsun, tecavüze mi uğraman gerekiyor kötülük yaşamak için, diye sordum. Cevap yok tabii.

Galiba benim kuşağımda böyle bir hata var. Biz kitap okuyoruz, kurslara gidiyoruz, çocuğumuza değer veriyoruz, ama fazla sınır çizmiyoruz. Hayatı fazlasıyla kolaylaştırıyoruz onlar için, o yüzden tatminsizler, o yüzden emeğin tadını bilmiyorlar. Her şeyde olduğu gibi bunda da dengeyi bulmak gerekli. Ben her ne kadar yaşına göre sorumluluk verdiğimi düşünsem de, demek ki çok da zorlamamışım, sıkmamışım yeterince. O yüzden benim kızım da yandı.

Bakalım nasıl düzelteceğiz?